Ik werd vanochtend wakker en besef me dat het de laatste dag is van dit jaar en bewust of onbewust ga je dan toch het jaar doornemen en kijken hoe dit jaar voor je geweest is. 2016 is een heel zwaar jaar voor ons geweest. We besloten dit jaar dat we onze laatste IVF gingen doen en dit betekend dat als het na deze keer niet lukt we “kiezen” om ongewenst kinderloos door het leven te gaan. Dit is een grote stap, maar iets waar je langzaam aan toch naar toe groeit. Bij ons speelt het ook mee dat ik voor dit traject heel lang ziek en herstellende ben geweest. Dit betekend dat wij nu bijna 9 jaar al aan het vechten zijn en dat we moe gestreden zijn. We hebben ons te vaak opgewarmd voor de warming-up en zijn te vaak de ring in gestapt en knock out geslagen. Elke keer dat je knock out word geslagen kost het meer energie om op te staan, maar je gaat door en geeft niet op want de leegte van de onvervulde kinderwens wordt steeds groter en er komt een moment dat het letterlijk pijn gaat doen als je baby’s ziet of zwangere vrouwen. Dit heeft bij mij jaren geduurd omdat ik nog hoopvol was en dacht dat ik ook moeder zou worden. Vandaag is het de laatste dag van het jaar en weer ben ik niet zwanger. Elk jaar roepen we hoopvol volgend jaar wordt ons jaar en dan moet het lukken en elk jaar sta ik om 00:00 uur te proosten met champagne en naar vuurwerk te kijken met een lege buik. Dit is het eerste jaar dat ik niet vol overtuiging kan zeggen dat aankomend jaar ons jaar wordt betreft onze kinderwens. Ik geloof er niet meer in. Ik voel me boos en verdrietig en machteloos. We hebben alles maar dan ook alles geprobeerd wat we konden doen. Acupunctuur in combi met voedingssupplementen. Ik wil niet weten hoeveel geld we hier aan hebben uitgegeven. Ik verf mijn haar alleen met haarverf zonder ammoniak en koop mijn nagellak bij Yvres Rocher omdat het op natuurlijke basis is, zodat het niet via mijn bloedbanen eventueel bij de embryo kan komen. We eten zo gezond en biologisch mogelijk om te zorgen dat mijn lichaam in optimale conditie is, Ik ben begonnen met fertiliteit yoga omdat dit zou helpen om mijn bekken meer te openen en meer bloed naar mijn baarmoeder te laten stromen. Daarnaast zou het samen met meditaties helpen om zo veel mogelijk te ontspannen omdat IVF toch veel stress geeft. Ik heb ook dit jaar weer zo veel hormonen in mijn lijf gespoten en dat terwijl andere vrouwen die grote hoeveelheid hormonen niet eens in hun hele leven binnen zouden krijgen. De stemmingwisselingen die het zo veel zwaarder maken, alsof IVF en de onvervulde kinderwens niet al zwaar genoeg zijn voor jou en je relatie. We hebben heel even na zo veel jaar vreugde gevoeld en gedacht dat we eindelijk beloond worden voor het lange vechten, maar helaas eindigde dit in een miskraam. Je bent zo dichtbij en dan is het opeens weer zo ver weg, want je moet weer helemaal opnieuw beginnen. We gaan volgend jaar trouwen op 7-7-17 en hebben daarom de moeilijke beslissing genomen een pauze te nemen om echt weer even op adem te komen en ons te concentreren op de voorbereidingen van onze bruiloft. Na onze honeymoon gaan we weer beginnen met IVF. Vandaag is de laatste dag van het jaar en voor het eerst heb ik geen hoop meer dat ik volgend jaar moeder zal worden en kan ik niet meer roepen dat volgend jaar ons jaar zal worden. Dat wij dan eindelijk zwanger worden en blijven. Ik hou er steeds meer rekening mee dat we ongewenst kinderloos zullen blijven. We hebben nog 2 embryo’s en als we geluk hebben dus 2 kansen. Voor mij voelt 2017 als het beslissende jaar. 2017 zal het jaar zijn die ons hele leven zal veranderen. 2017 zal het jaar zijn waar bij we zwanger zullen zijn en een leven zullen krijgen met een kindje van ons samen of het zal het jaar worden waarbij we zullen moeten accepteren dat wij nooit ouders zullen zijn en die gedachte doet pijn. Toch weet ik dat dit de juiste beslissing is want hoe langer je bezig bent met dit gevecht hoe minder je (onbewust) echt nog intens geniet van dingen. Wat ook niet anders kan door alle stress, teleurstellingen, hormonen, angsten en mensen om je heen die goed bedoeld zeggen dat je het moet proberen los te laten. Het maakt het leven steeds zwaarder en het leven kan soms al zwaar genoeg zijn zonder IVF. Hoe langer je bezig bent hoe zwaarder het is, maar hoe lang ga je nog door met vechten? Wanneer stop je met vechten voor je kinderwens? Voor ons zal dit 2017 zijn. Het beslissende jaar. Het jaar die bepalend zal zijn voor de rest van ons leven. De vraag is proost ik precies over een jaar met Jip en Janneke champagne met een klein wondertje in mijn buik of ga ik het nieuw jaar in en laat ik het gevecht van onze kinderwens los en zal ik beginnen aan een nieuw gevecht namelijk accepteren dat onze kinderwens nooit in vervulling zal gaan? We zullen zien wat het nieuwe jaar ons zal brengen. Vanavond wil ik proosten met de gedachte dat ik blij ben dat ik in 2017 mijn JA woord ga geven aan de man waar ik de rest van mijn leven mee wil delen. Want uit eindelijk is wat wij samen hebben het allerbelangrijkste voor mij met of zonder kind zullen wij (uiteindelijk) gelukkig zijn en aan die gedachte hou ik me vast.
Als zwanger worden niet vanzelf gaat 