Vandaag zijn we 4 jaar getrouwd en 14 jaar samen. Mijn man heeft een verrassing en het enige wat ik weet is dat ik een koffer moet pakken voor 3 dagen met nette en casuel kleding. Onze bestemming is nog onbekend. We zetten de koffers in de auto en we beginnen te rijden. Het is een mooie dag vandaag en het zonnetje schijnt. Na dat we een tijdje in de auto zitten zie ik uiteindelijk de afslag Coevoerden staan, dus ik weet nu naar welke plaats we gaan, maar heb nog geen idee waar we slapen. We rijden de oprit op en ik zie een prachtig gebouw met één vlag er boven waarop staat Kasteel Coevoerden. Wat een super leuke verrassing. We gaan slapen in een kasteel!
We lopen naar binnen om in te checken en de vrouw kijkt in de computer en zegt oh ik zie dat je zwanger bent. Mijn man had namelijk aangegeven bij de reservering dat hij beide avonden in het restaurant wilde eten omdat, het onze trouwdag was en de volgende dag wij 12 weken zwanger zouden zijn. Dit kwam wel even binnen terwijl zij natuurlijk niks verkeerds zei. Mijn man had ze na de miskraam even op de hoogte moesten stellen, maar had er niet meer aangedacht. Ze reageerde heel lief dat ze het vervelend vond voor ons en dat ze hoopte dat we extra fijn verblijf zouden hebben.
We liepen naar onze kamer en de kamer was prachtig. Mooie regendouche met glazen scherm waardoor je vanuit je bed de douche in kan kijken, een bad en een heerlijk bed. Ik voelde me zo happy en tegelijk ook zo verdrietig en na een tijdje kwamen de tranen. Alles was perfect, maar was pas echt perfect geweest als ik morgen 12 weken zou zijn. Mijn man pakt me vast en begint mij te knuffelen. Ik voel de pijn vanuit mijn tenen en mis onze kleine zo.
Na dikke tranen en een lieve man die een grapje maakte om mij op te vrolijke voelde ik een soort ontlading waardoor ik me beter voelde. Ik besloot te gaan douche en me mooi te maken voor onze date om samen een hapje te gaan eten in dit prachtige kasteel. We hebben een heerlijke avond gehad. Wat hou ik toch veel van deze man en ik voel me gezegend dat ik mijn soulmate heb gevonden.
En toch word ik onrustig van het feit dat onze eind bestemming onbekend is. Zal ik bij onze laatste poging nog 1 keer een kindje mogen voelen groeien in mijn buik? Krijgen we dan bij de echo’s alleen maar goed nieuws dat het hartje blijft kloppen en ons wondertje mooi door groeit?? Word ik dan na al die jaren eindelijk mama van een zichtbaar kindje??? Of is het game over voor ons.. En hoe ziet onze eind bestemming en dan uit???